Europa,  Mijn ervaringen

Een peuterloos weekend in Antwerpen

We hebben een gewoonte opgebouwd. Tussen Kerstmis en Nieuwjaar doen Leonie en ik een citytrip binnen de Benelux. In 2018 gingen we naar Rotterdam, op dat moment nog kinderloos. Eind 2019 gebruikten we een Bongobon voor een weekendje Groningen. Met een baby naar het hoge noorden dus. In 2020 kozen we voor de grootste stad van Vlaanderen: weekendje Antwerpen. En we gingen zonder Miel, voor het eerst sinds 10 maanden waren we peuterloos.

 

Het is waarschijnlijk herkenbaar voor de ouders van een peuter of een baby. Heel erg uitkijken naar een nachtje uitslapen. Maar eens onderweg naar je bestemming ben je gekweld door het gevoel dat je iets vergeten bent. Enkel en alleen omdat kleine Miel bij oma en opa is gebleven.

Gelukkig bestaan er smartphones. En naast het gemis is er ook net wat meer vrijheid, een heel weekend lang. Met een eigen tempo, een eigen ritme en geen eten dat nog eens opgewarmd moet worden omdat meneertje net tijdens etenstijd naar bed wil.

De eeuwige tweestrijd tussen wél genieten en niet compleet zijn woedt. Ik denk dat dit moeilijk te snappen is als je geen kinderen hebt. Accepteer in dat geval gewoon even alles wat ik net vertelde. En lees verder, want de volgende alinea’s gaan niet meer over peuters.

 

Midden in ‘t Stad

We checken in in ons loftachtig appartement in de Lange Koepoortstraat, Antwerpen-Centrum. Een degelijk appartement met een paar te negeren mankementjes.

We zitten midden in ’t Stad. Tijd om de stad te verkennen dus. De ultieme move om in citytripstemming te komen? Een koffie uithalen in een plaatselijke keet. Wat een hipsters zijn we toch. Plaatselijk wint altijd. Ik schreef er onlangs voor TravelRebel een artikel over.

Ohja, als er al iemand van een espresso-tonic gehoord heeft, steek dan even je hand in de lucht. Of reageer onderaan in de reacties waar ik ‘m kan gaan proeven!

 

Espresso-tonic

Ik wist niet wat ik las op de menukaart van Toi Toi Toi Coffee, enkele huisnummers verwijderd van ons appartement. Het is een gezellige zaak met veel aandacht voor cultuur, interieur en design. Hip en hedendaags. Mijn vraag wat ik precies moest verwachten van een espresso-tonic moet redelijk dom geklonken hebben.

“Een tonic met een espresso overgoten, meneer.”

Vreemd, in mijn ogen. Het smaakt ook vreemd. Niet slecht, zeker niet. Misschien zelfs integendeel. Ik zou het iedereen aanraden. Maar de beste beschrijving blijft voorlopig toch ‘vreemd’. Bij warmer weer ga ik nog eens langs en bestel ik hetzelfde. Waarschijnlijk is het gewoon een smaak die even wentijd nodig heeft.

Met een afhaalkoffie, euh, espresso-tonic in de hand zetten we koers richting mijn favoriet plekje in Antwerpen. De oevers van de Schelde nabij het Steen.

 

 

Stadswandeling

Een stadswandeling is voor mij noodzakelijk. Voor Leonie noodzakelijk kwaad, al vindt ze het stiekem wel leuk om wat door de stad te slenteren. Ik ben al vaak in Antwerpen geweest. Vroeger om naar de Zoo te gaan, later om te shoppen en de laatste jaren vooral voor het werk. Vooral de grootstedelijke straten van ’t Zuid hebben nog weinig geheimen. Maar het centrum van Antwerpen bezocht ik al lang niet meer. Dat staat dus voor dag 1 op de planning.

Onze wandeling start op de Grote Markt – Hey Brabo! – en gaat via de Schelde, de kathedraal en de Meir richting Centraal Station. Het station der stations dat nagenoeg alle Belgen al heeft mogen verwelkomen. Toch blijft het een knap gebouw om even door te wandelen.

 

Gekke begijntjes

Op de terugweg richting appartement passeren we door de studentenbuurt en maken we een rondje door het begijnhof. Weer eentje afgevinkt van m’n Belgische Bucket List!

’t Is boodschap van op tijd buiten te zijn uit het begijnhof want er is een beleefd verzoek, ik citeer, “aan alle manspersonen zich na zes uur ’s avonds niet meer aan te bieden voor boodschappen of bezoeken.” Nu ben ik toch wel benieuwd wat er zich ’s avonds achter de muren van een begijnhof afspeelt…

 

Centraal Station Antwerpen

Museum aan de Stroom

Dag 2 is om cultureel te doen. Na het ontbijt dan toch. Aangezien de horeca gesloten is, heeft Leonie zich bezig gehouden met een ontbijt aan huis te zoeken. En wat voor één. The Breakfast Club leverde ons een luxeontbijt.

De rest van de voormiddag vullen we met een bezoek aan het MAS . Door de geldende coronamaatregelen mogen er maximum 25 gasten tegelijk het museum bezoeken. Lekker rustig dus, enkel de ontsmettingspompjes draaien overuren. In het MAS zoomt elke verdieping in op een ander facet van de stad Antwerpen. En soms ook van heel de wereld. Zo gaat het over feesten en rituelen, maar ook over de haven.

Op het dak heb je een zicht op de skyline van ’t Stad.

  • TIP! Het MAS is gratis te bezoeken op de laatste woensdag van de maand.

 

Terug naar onze peuter

Voor we naar huis gaan wandelen we nog even rond in de wijk Eilandje. Daar ligt ook de boot van Gert en James, net naast de ingang van het MAS. Aan de overkant van het dok zijn de hoofden van beide heren tegen een muur geschilderd zijn. Verschieten.

Na een lekkere take away spaghetti van Bavet zetten we terug koers naar Bilzen.

Eigenlijk is het koers naar onze peuter Miel. Het was een leuk weekendje weg, maar we hebben hem toch wel gemist.

 


 

Meer lezen over reizen met jonge kinderen?

En over reizen in België:

Éen Reactie

Reageren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *