Futbolista in Madrid

Een uur in Madrid: ik ben al wat ultra’s van Galatasaray tegen het lijf gelopen en zag de spelersbus van Alcorcon passeren. Madrid is een voetbalstad en een bezoek aan deze voetbalstad is dus niet volledig zonder tour in minstens één stadion. Ronaldo, Bale of Benzema kwam ik jammer genoeg niet tegen, maar ik zag Griezmann wel scoren tegen Denayer.

Santiago de Bernabeu

Ik heb al veel stadions gezien, maar zo’n indrukwekkend als Santiago de Bernabeu nog niet. Wembley is groter en heeft meer geschiedenis, maar ’t zijn de steile tribunes die het hem doen. Een wedstrijd meemaken in zo’n arena moet een fantastische beleving zijn. Jammer genoeg spelen de Madrilenen dezelfde avond in Oekraïne tegen Shaktar Donetsk.

De stadiontour is anders dan in vele andere – iets kleinere – stadions. Zonder gids, en dus ook wat minder leuke weetjes. Tijdens een rondleiding in het Villa Park van Aston Villa werd de rondleiding bijvoorbeeld verzorgd door een knul wiens heel leven in het teken van Villa stond. Dat is pas een ervaring.

Trofeeënkamer

Maar de kast met bekers is in Madrid wel nét iets groter dan in Villa Park. Real wordt zelfs de beste club aller tijden genoemd. 51 nationale en 20 internationale bekers staan er uitgestald in de etalages. Met een replica van de meest recente Europacup dwingen iets te opdringerige fotografen je zelfs op de foto. Er staan ook heel wat individuele prijzen. Begrijpelijk als je door het stadion loopt waar pakweg Zidane, Casillas en Figo ooit speelden.

Pechvogel Sergio Ramos

Voor de rest is de stadiontour zoals een stadiontour hoort te zijn: even op de bank gaan zitten en naar de tribunes gapen, de spelerstunnel inlopen, in de kleedkamer zoeken op welk stoeltje Ronaldo zit (tussen Kroos en Nacho), de gigantische perszaal aanschouwen en uitkomen in de fanshop. Ik denk dat enkel Sergio Ramos niet echt kan genieten van zijn stadionbezoekjes.

Atletico – Galatasaray

Het valt in Bernabeu al op en ook in de rest van de stad springen ze in het oog: er zijn opvallend veel Turken met rood-gouden truitjes aan. Atletico Madrid ontvangt namelijk Galatasaray voor een beslissende groepsmatch in de Champions League. Meteen ook de eerste wedstrijd in de Champions League die ondergetekende mag meemaken.

Het zijn winderige tribunes in het Estadio Vicente Calderon, maar het voetbal houdt me wel warm. ’t Is geen supermatch, maar het verschil met de Belgische competitie is groot genoeg om de wedstrijd interessant te maken. En spelers als Torres, Sneijder, Griezmann, Podolski of landgenoten Denayer en Carrasco zie je niet elke dag spelen. Griezmann maakt trouwens de enige twee doelpunten van de wedstrijd. Ik mag (of beter gezegd: moet) mijn buurman tweemaal een high five geven.

Zonnebloempitjes

De stadionregels zijn ietsjes losser dan in België. Er mag gegeten en gedronken worden op de tribunes. Zowat iedereen komt met zakken vol broodjes en chips het stadion binnen. De man voor mij verorbert volgens de berekening ‘eentje om de 5 seconden’ 1080 zonnebloempitjes tijdens de wedstrijd.

Met nog zo’n 10 minuten te spelen staat het 2-0 voor Atletico. De tribunes beginnen leeg te lopen. Begrijpelijk, met maar één metrostation voor 45.000 fans. Ik blijf toch maar tot het einde zitten – wie weet wil de buurman nog een finale high five – en vertrek pas na de overwinningsgezangen: Atleti, Atleti, Atletico de Madrid!

https://www.instagram.com/p/-itqrTgpc5/?taken-by=gaateensvoets