3 Verdwaalde Belgen in Sindjon, Montenegro

Daar sta je dan. In Sindjon (Montenegro) een dorp met 7 huizen, op 30 minuten kronkelwegen van de Montenegrijnse hoofdstad Podgorica en 10 kilometer van de Albanese grens. Met een rammelende maag, maar zonder cash. Deze penibele situatie wordt het leukste avontuur van de reis.

Sindjon is een piepklein dorp aan de Montenegrijnse zijde van Lake Skadar. Terwijl we ons op een kleine parking zetten is een oudere inwoner z’n wijnranken aan het snoeien. Aangenaam werkje bij zo’n 11 graden. Naast de wijngaard zou een restaurant moeten liggen. EkoRestoran Sveti Jovan is onze enige mogelijkheid om snel iets te eten. Het is ondertussen al halfweg de namiddag.

We zetten ons op het terras en binnen de 3 tellen komt chef-kok Dusko ons een hand geven. Hij begroet zijn eerste klanten van de dag.

What do you want to eat?

We willen iets lokaal natuurlijk. Een specialiteit van het huis. Maar we hebben geen geld bij. Dat moeten we ook nog uitleggen.

Money is no problem. You can pay later. I have friends in Cetinje and Podgorica. You can give money to them later.

Dat kunnen we ons in België moeilijk voorstellen. Hij vertrouwt erop dat 3 verdwaalde Belgische reizigers later hun schulden wel zullen gaan aflossen.

We hebben ons ondertussen op een prachtig plekje op het terras gezet. Uitzicht op de restanten van een kasteeltje en op Lake Skadar. Rond ons zijn de kinderen van Dusko en Ljubica met hun puppy aan het spelen. Dusko vindt dat we geen bier mogen drinken. Wijn past veel beter bij de setting én zijn lunch.

Bij het voorgerecht (gerookte Montenegrijnse forel) krijgen we uitleg over de rest van het menu. Na het voorgerecht volgt nog een vissoep, een gegrilde forel en cake. Elk stukje vis dat we eten komt uit het meer of de Montenegrijnse bergen. Hyperlokaal.

Met een goedgevulde maag is het ons plan om terug naar Podgorica te rijden. Tot Ljubica met het idee komt om nog een boottochtje te gaan maken. De zon begint al te zakken en we hebben nog wel een rit voor de boeg terug naar Podgorica. Maar langs de andere kant is het zonde om niet even op het meer geweest te zijn. Dus volgen we Dusko naar de haven van Rijeka Crnojevica.

You don’t have an extra jacket? It can be cold on the lake.

Het is een aftandse vissersboot die een jaar geleden nog op de bodem van het meer lag die ons het meer op brengt. Tussen de rotspartijen en honderden reigers en eenden maken we een tochtje van een uur. We zijn de eerste toeristen die dit jaar in Rijeka Crnojevica de boot nemen. Het zorgt voor de nodige animo bij wat kennissen van Dusko. Op Instagram krijgen we de raad om in deze tijd van het jaar niet te gaan varen. Niet zo vreemd, begin februari. Het is behoorlijk koud, maar wel de moeite!

Een uur later stappen we verkleumd onze huurauto in. Met een prachtige ervaring in onze rugzak. Gestrand in Sindjon beleven we een prachtige namiddag in Montenegro. Dit is reizen.

Bye friends! 

En ja, onze schulden gingen we later op de avond aflossen in de winkel van een vriend des huizes.

Only in Montenegro.